NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حَدَّثَنَا
مُحَمَّدُ
بْنُ كَثِيرٍ
أَخْبَرَنَا
سُفْيَانُ
حَدَّثَنَا
أَبُو إِسْحَقَ
عَنْ وَهْبِ
بْنِ جَابِرٍ
الْخَيْوَانِيِّ
عَنْ عَبْدِ
اللَّهِ بْنِ
عَمْرٍو قَالَ
قَالَ
رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ وَسَلَّمَ
كَفَى
بِالْمَرْءِ
إِثْمًا أَنْ
يُضَيِّعَ
مَنْ يَقُوتُ
Abdullah b. Amr'den;
demiştir ki: Resûlullah (s.a.v.) şöyle buyurdu:
"Bakmakla yükümlü
olduğu kimseleri ihmal etmesi, kişiye günâh olarak yeter."
İzah:
Ahmed b. Hanbel, II,
160, 193, 195.
Nebi (s.a.v.), "bakmakla yükümlü olduğu kişilerin nafakasından
fazla malı olmadığı halde ecre nail olmak için malım tasadduk eder ve bu yüzden
onları ihmal ederse, sevap değil günah kazanır" demek istemiştir. Hadis-i
şerifi şöyle anlamak da mümkündür: Kişinin bakmak zorunda olduğu kimselere
nafakalarım vermeyip onların zayi olmalarına sebeb olması ona günah olarak
kâfidir. Müslim'in başka bir tankla tahrîc ettiği şu hadis de bu mânâyı te'yid
etmektedir: Hayseme b. Abdurrahman şöyle dedi:
Biz Abdullah b. Amr ile
oturuyorduk. Onun hazinedarı geldi ve (yanımıza) girdi. Abdullah b. Amr:
Kölelere nafakalarını
verdim mi?" dedi. O da:
Hayır (vermedim), dedi.
Abdullah b. Amr:
Git onlara
(nafakalarını) ver. Resûlullah (s.a.v.): "Kişiye, sahip olduğu kimselere
nafakasını vermemesi günah olarak yeter" buyurmuştur, dedi.
Bu hadis, bakmakla
yükümlü olduğu kişilerin nafakasını tasadduk etmekten sakındırmakta ve böyle
yapanların günahının büyüklüğüne işaret etmektedir.